Veel mensen aan wie we “Met Opgeheven Hoofd” laten horen, reageren onmiddellijk met: “Wauw, dat is het mooiste liedje tot nu toe!”

Als wij dan vragen waarom ze dat vinden, zeggen ze: “Geen idee. ” Misschien is het de hartverscheurende tekst, de stemmige blazers of de manier waarop Jeroen zijn hele ziel en zaligheid in de zang gooit. Of is het de oude natuurwet dat een Hammondorgel alles mooier maakt. Het liedje komt op een punt in het boek waar onze hoofdpersoon het even helemaal gehad heeft met de druk, de stress, de rat-race, kortom alles wat hij zich op zijn hals heeft gehaald. Het enige wat hij nog kan denken, is: hoe kom ik hier weg, met opgeheven hoofd?

Deze langzame wals in ballroom-traditie is, net als een aantal eerdere liedjes, door Wouter Poncin voorzien van een prachtig blazersarrangement.

De pagina met het liedje en zijn lyrics, waar in het boek naar wordt verwezen, vind je hier.